{P} Michel Houellebecq. Lanzarote. Flammarion, 2000. Waarom zit er een apart boekje met foto's bij dit boekje? Samen in een cassette, nog wel, heel luxe, en het fotoboekje ook echt mooi vormgegeven. Maar de foto's zijn niet echt geweldig. Wat wil de schrijver ermee laten zien? Het decor van het verhaal? (Er staan geen mensen op die foto's.) Het verhaal, zelf, ach ja. Houellebecq is echt een slechte pornograaf, laat ik het zo zeggen. En een van de hoofdpersonen bekeert zich tot een potsierlijke sekte. En tirades tegen de islam interesseren me gewoonweg niet: wat kan mij het schelen? Tirades tegen de gereformeerde kerk interesseren me ook niet. Ik zie de dreiging misschien ook niet. ('Nog steeds niet!') Toch ook dit weer gelezen, toch zal ik ook het volgende misschien nog wel weer lezen. Omdat ik moet erkennen dat het misschien wel iets over 'onze tijd' zegt, en ik als ik eerlijk ben zelf niet zoveel ideeën heb over 'onze tijd'.
Het eerste kwart: Lize Spit, Het smelt
Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat de oervorm van de fictie het spel is, het kinderspel: "Jij was de vader en ik de moeder." Je bedenkt iets, en je bedenkt samen iets. In die oervorm is er nog geen onderscheid tussen spreker en luisteraar, je bouwt samen aan dat presens historicum. Het kinderspel is het structurerende element van Lize Spits roman Het smelt. Het gaat daarbij om gruwelijke spelen – maar niemand heeft gezegd dat kinderspel alleen maar gezellig samen een huisje bouwen van Lego is. De titel verwijst naar een raadsel dat Eva, de vertelster in het verhaal, aan andere meisjes opgeeft. De bedoeling van het raadsel is dat die meisjes het niet raden en dat ze daarvoor dan gestraft worden, bijvorbeeld doordat ze hun kleren uitdoen. Het is een raadsel waarbij een geheimzinnige situatie wordt geschetst en de deelnemers door ja/nee -vragen te stellen moeten reconstrueren wat er nu precies gebeurd is. Zoals Eva aan het einde iedereen in haar geboortedorp straft door h
Reacties