{P} David Lodge. Thinks... Penguin Books, 2002 (2001).

De boeken van Lodge zijn prettig amusement voor wie zelf óók aan de universiteit werkt. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, maar een meesterwerk is het niet. Er wordt wel erg veel in uitgelegd, vooral over 'cognitive science'. Dat houdt het verhaal, vooral in de eerste helft van het boek, nogal op. Bovendien heeft Lodge het allemaal net niet begrepen, ben ik bang. De voorbeelden van AI-onderzoek zijn over het algemeen nogal oudbakken, nauwelijks geloofwaardige 'state-of-the-art', en er zijn ook wat kleine foutjes (de grote computerdeskundige beweert met klem dat alles wat je op een harde schijf zet er altijd op blijft staan; maar als je er iets overheen schrijft is het oude wel degelijk weg, natuurlijk). Bovendien zijn sommige draadjes een beetje overbodig. Het verhaallijntje dat een van de serieuzere geleerden heimelijk kinderporno verzamelt, illustreert misschien nog eens 'al siet men de lui, men kent se daerom niet', maar dat had van mij niet gehoeven. Nee, zo goed als Small world en Changing places is Thinks... niet. Maar uiteindelijk zijn dat allemaal kanttekeningen bij een paar uur veel plezier.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.