Bill Bryson. A short history of nearly everything.

Bill Bryson. A short history of nearly everything. London: Black Swan, 2004.

In vijfhonderd pagina's (pocketeditie) beschrijft Bryson de geschiedenis van het universum, van de wereld, van het leven op aarde en van de voorouders van de mens.

Op het omslag staat de volgende aanbeveling:

He never loses sight of his subject's power to astonish; he has a nose for the sort of fact that causes people to open their mouths wide in wonder. Every single page of his book contains three or four utterly bizarre facts... Deserves to sell as many copies as there are protons in the full stop that ends this review (at least 500,000,000,000).'
Craig Brown, Mail on Sunday

Dat slaat de spijker op de kop, niet alleen omdat het beschrijft wat je aan dit boek kunt bewonderen — iemand anders noemt het een bravourestukje, het is het populair-wetenschappelijke boek dat alle andere populair=wetenschappelijke boeken overbodig moet maken &mdash maar ook wat er uiteindelijk zo vermoeiend aan is. Het wetenschappelijke bedrijf is voor Bryson een parade van zeer excentrieke figuren die onder de onmogelijkste omstandigheden de vreemdste ontdekkingen doen. De hele tijd wordt je om de oren geslagen met vreemde feiten. Maar het is een beetje vermoeiend om honderden pagina's lang met je mond open te zitten en ook de humor is een beetje luidruchtig.

Bovendien kom je alle truukjes tegen uit de populair-wetenschappelijk trukendoos, maar dan zo copieus opgediend dat ook dat allemaal te veel wordt: al die grapjes over de verschillen tussen Engelsen en Fransen, al dat droge commentaar op het gebruik van geleerde woorden in geleerde teksten, al die pogingen de hele tijd om heel grote getallen aanschouwelijk te maken -- dat van die protonen in de punt is er een treffend voorbeeld van, 'als alle sterrenstelsels in het universum doperwtjes zouden zijn, kon je er de Royal Albert Hall mee vullen.

Er valt veel te leren uit dit boek, want Bryson heeft ontegenzeggenlijk heel veel populair-wetenschappelijke boeken gelezen (als het doperwtjes waren...) Het valt ook niet te ontkennen dat hij onderhoudend schrijft, maar je moet het niet allemaal achter elkaar lezen. En hierna heb je ook wel behoefte aan weer een wat serieuzer populair-wetenschappelijk boek. (Het vorige boek dat ik van Bryson las was Aantekeningen uit een groot land. Ik was trouwens vergeten dat dit dezelfde schrijver was, tot ik zijn biootje las op de cover.)

Reacties

Anoniem zei…
"De hele tijd wordt je om de oren geslagen met vreemde feiten"

Die gaat vaak fout, waarschijnlijk doordat "word" in "word je" op zo'n duidelijk t-klank eindigt, terwijl je in "word ik" (vooral in snelle spraak) veel meer een d-klank hoort.

Maar misschien ook wel omdat "je" in deze uitdrukking als datief kan aanvoelen: jou wordt om de oren geslagen.

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.