Ben Elton. The First Casualty. London: Black Swan, 2006 (2005).

Ben Elton schrijft ieder jaar een onderhoudend boek, en ik lees het als het in paperback verschijnt. Zo schreef ik hier al eerder over Past Mortem en Popcorn.

Terwijl die vorige boeken allemaal behalve detectives vooral ook satires waren op eigenaardigheden van onze eigen maatschappij en onze eigen tijd, gaat dit boek over de Eerste Wereldoorlog. Een uiterst rechtlijnige politieman weigert voor Engeland te gaan vechten omdat hij de zin niet inziet van al het moorden dat er gebeurt op de slachtvelden. Hij wordt daarom in de gevangenis gegooid en merkt dat werkelijk iedereen hem veracht om zijn standpunt, ook de gevangenen en zelfs de andere politieke gevangenen. Omdat hij ook nog eens op een cel wordt geplaatst met mensen die hij vroeger zelf de gevangenis heeft ingeholpen, ziet het ernaar uit dat hij niet lang te leven heeft. Maar dan wordt hij door het leger uit de gevangenis ontvoerd: hij moet een politiek gevoelige moordzaak oplossen die zich in Frankrijk rondom een Britse officier, een zoon van een vooraanstaand conservatief politicus, heeft voorgedaan. Zo komt hij toch nog aan het front terecht, waar hij, terwijl de doden in bosjes om hem heen vallen, de doodsoorzaak van één man probeert op te lossen.

Boeken over de Grote Oorlog zijn in de mode, of in ieder geval struikel ik erover. Zo las ik vorig jaar Les âmes grises van Philippe Claudel, dat ook al gaat over een detective die een moord moet oplossen in de tijd van het grote slachten. Eltons boek is veel absurder: alle essentiële gesprekken die de detective voert, gebeuren aan de frontlinies, terwijl om hem heen de soldaten de Duitse loopgraven bestormen, vastzitten in een modderige kuil of anderszins aan het moorden zijn. Ook de detective zelf kan niet anders dan af en toe iemand doodschieten, terwijl hij eigenlijk op zoek was naar het moordwapen (dat door een officier meteen weer in gebruik genomen was).

Af en toe wringt het wel een beetje, en is het misschien allemaal iets te geconstrueerd. Elton heeft duidelijk een tour de force uitgehaald door een klassiek soort detectiveonderzoek zich tegen deze achtergrond te laten afspelen. Het is af en toe allemaal wel wat veel van het goede, en als ik rondkijk op het internet, zie ik vooral slechte recensies. Maar ik heb toch weer een geslaagde middag gehad.

Reacties

Anoniem zei…
Wat een prachtige slotzin!

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.