Carlo Ruiz Zafón. Der Schatten des Windes. Frankfurt: Suhrkamp, 2005 (La sombra del viento, 2001)
De eerste honderd of tweehonderd pagina's vond ik ook prachtig. Een jongetje vindt in een geheimzinnig boekenpaleis in Barcelona een boek dat hem mateloos intrigeert. Dat boek blijkt geschreven te zijn door een schrijver van wie alle boeken door een duistere figuur worden opgekocht of gestolen om te worden verbrand. Dat alles zal het leven van het jongetje voor enige jaren volkomen beheersen, tot het komt tot een min of meer dramatische ontknoping.
Het boek is wel erg lang, en het is ook wel heel erg een geconstrueerd verhaal, waarin allerlei draden geweven zijn, die zich ontrollen — een soort detective zonder dat de moord (die wel degelijk gepleegd wordt) er een belangrijke rol in speelt. En ik houd niet zo van detectives. De schaduw van de wind is vooral aardig als een beschrijving van het Barcelona van vijftig jaar geleden; ik ben bang dat ik het verder snel zal vergeten.
Reacties