Joke J. Hermsen. De profielschets. Amsterdam: De Arbeiderspers, 2005 (2004).

Bij de filosofische faculteit in Amsterdam moet er nu toch eindelijk een profielschets komen voor een nieuwe hoogleraar. Op vrijdagmiddag 19 januari — dat moet wel in 2007 zijn als het niet 2001 was — om 15.00. We volgen drie mensen op die dag: een hoogleraar - Don Juan, zijn vrouw, en een jonge vrouwelijke geleerde die van postdoc-plaats naar postdocplaatst drijft en ook wel weet dat ze nooit serieus genomen wordt. De hoogleraar denkt dat hij zijn zaakjes goed voor elkaar heeft, maar krijgt aan het eind het lid op zijn neus, met de postdoc lijkt het uiteindelijk op het eind allemaal wel goed te komen, en ook de vrouw van de hoogleraar neemt waarschijnlijk wel de juiste beslissing om bij die man weg te gaan.

Het is wel een aardig verhaal, vooral vanwege de satire op het gekonkel in het wetenschapsbedrijf, maar De profielschets is niet een boek om je lang te herinneren. Het is niet enorm goed geschreven: een enkele keer vliegt de schrijfster wat mij betreft echt uit de bocht (ze laat iemand denken dat ze 'haar stinkende best' gaat doen, 'Ergens heeft ze vertrouwen in de verpleegster' schrijft ze... nou ja, ergens) en verder is het allemaal een beetje flets en het verhaal ontwikkelt zich een beetje flauw. De Don Juan krijgt echt letterlijk aan het einde, patsboem, ineens lik op stuk; het was geloof ik grappiger geweest als je hem langzaam had zien verdwijnen in de ellende.

Karikaturaal zijn de personen ook - de hoogleraar is emotioneel wel heel arm, dat zijn vrouwtje bij hem blijft komt wel heel eenduidig doordat ze in haar jeugd uit de relatie met haar vader de conclusie heeft getrokken dat moeizame verhoudingen de echte liefde zullen moeten zijn. Maar zo grappig karikaturaal als Onder professoren en Uit talloos veel miljoenen, daar denk je onwillekeurig toch aan, is het boek ook weer niet.

Maar wat zit ik nou te klagen, ik heb een paar genoeglijke uurtjes gehad - klaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.