Dave Eggers. What is the What. The autobiography of Valentino AchaK Deng. San Francisco: McSweeney's, 2006.

Valentino Achak Deng, de hoofdpersoon van deze roman, bestaat echt. Hij is een van de zogeheten Lost Boys, de kinderen die in de jaren tachtig uit Zuid-Soedan gevlucht zijn, eerst naar Ethiopië, en toen het daar ook niet veilig maar was, naar Kenia. Hij vertelt in dit adembenemende boek hoe dat allemaal is gegaan — hoe een kind van zeven geconfronteerd kan worden met de ergste gruwelen, jarenlang in die gruwelen kan leven, en toch overleefd.

Op een dag vlucht Achak bijvoorbeeld weg uit het Ethiopische vluchtelingenkamp: er is een nieuwe regering gekomen en die wil de Dinka niet meer, het Zuid-Soedanese volk waar het jongetje bij hoort. Samen met drie anderen rent hij door de velden. Dan doemt er een jonge vrouw op, die weliswaar in een Ethiopisch uniform is gekleed, maar de jongens toeroept dat ze hen wil helpen, dat ze een moeder voor hen is. Twee jongetjes lopen naar haar toe. Ze worden neergeknald.

Dat is maar een van de honderden details in het boek. Dat tegelijkertijd dragelijk blijft door de menselijke toon, hoe moet ik het anders zeggen.

Onder dit enorme boek, vijfhonderd bladzijden van rijkdom, lees je bovendien nog een ander, ontroerend verhaal, dat verteld wordt in allerlei stukken die her en der op internet verschenen over dit boek. Het verhaal over hoe Achak, eenmaal in Amerika geland, zijn verhaal wil vertellen. Zijn Engels is echter niet goed genoeg, en dus zoekt hij iemand die hem een beetje kan corrigeren. Zo komt hij terecht bij een bestsellerauteur, Dave Eggers. En! Die! Doet! Het! Samen schrijven zij binnen enkele jaren dit boek, waarvan de auteursrechten ten goede komen aan een stichting die Achak steunt, en Zuid-Soedan.

In Soedan is al twintig jaar een grote tragedie aan de gang: een misdadig regime dat zijn weerga niet kent, roeit bijna ongestraft zijn eigen bevolking uit. Tegelijkertijd komen er uit die hel af en toe mensen te voorschijn, echte mensen als Achak. En gelukkig zijn er ook onder de goede schrijvers nog echte mensen als Dave Eggers.

Reacties

Anoniem zei…
Tof, alleen wel een beetje jammer dat je het zo kort houdt. Dit boek verdient meer. Maar goed, desalniettemin, ga zo door:)

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.