Apostolos Doxiadis en Christos Papadimitriou. Logicomix. Een epische zoektocht naar de waarheid. Amsterdam: De Vliegende Hollander, 2009.

Vertaling:
Mat Schifferstein

Bertrand Russell had als jongeman een ambitie: hij wilde de wiskunde, die basis van al onze wetenschappelijke kennis, zelf een echt stevige basis geven in de logica. In de loop van der jaren komt hij er na een jarenlange worsteling en discussie met denkers als Gödel en Wittgenstein achter dat dit niet nodig is. Hij vertelt zijn levensverhaal in een lezing voor een groep pacifisten die willen dat hij Amerika oproept om niet aan de Tweede Wereldoorlog mee te doen. En dat verhaal wordt weer verteld door een team Griekse stripmakers, samen met een vriend van de tekstschrijver, een informaticus.

Griekenland, logica en een historisch verhaal over een worsteling — daar heb je zo een stapel onderwerpen te pakken die me interesseren. Ik heb dan ook een heerlijke avond gehad met Logicomix. Zo'n gymnasium-avondje, waarin je wat Griekse letters kunt ontcijferen (Russell schreef zijn dagboek als jongen in die letters, waarbij dan overigens opvalt dat je de letters niet in het klassiek-Grieks, maar het modern-Grieks moet lezen voor het beste resultaat).

Daar komt dan nog bij dat ik, blijkens dit weblog, eigenlijk nooit beeldverhalen lees; terwijl dit een verhaal is dat niet anders verteld kan worden dan als beeldverhaal: niet alleen doordat de gezichtsuitdrukkingen van de personen iets toevoegen, maar ook doordat het onder andere ook een verhaal is over de grenzen van de taal, over wat niet gezegd maar misschien wel getoond kan worden. Zo wordt de strip ineens een manier om wijsheid over te dragen.