Enzo Bianchi. Perché avete paura? Una lettura del vangelo di Marco. Milano: Mondadori, 2011.

Enzo Bianchi is volgens Wikipedia, iemand die een christelijk leven voorstaat "dat gestoeld is op het luisteren naar Gods Woord". Uit dit boek, dat voor een groot deel bestaat uit een vertaling van het evangelie van Marcus en verder uit een uitgebreide inleiding, blijkt dat hij daarmee onder andere bedoelt: de bijbel lezen als een verzameling verhalen.
Het evangelie van Marcus is een wat vreemd, moeilijk doordringbaar verhaal als je het in deze editie leest. Het begint met een groot aantal wonderen die de de moderne lezer (mij in ieder geval) weinig zeggen. Sommige ervan zijn zelfs heel duidelijk het materiaal waar sprookjes van gemaakt zijn: het verhaal waar Jezus een vijgenboom vervloekt omdat deze geen vruchten geeft en de boom veroordeelt tot nooit meer vruchten geven.
Net als in dat verhaal doet Jezus zich ook overigens kennen als iemand die het wel erg belangrijk vindt dat mensen en bómen hem vertroetelen. Liever geschenken aan hem geven dan aan de armen, want zo lang heeft hij niet te leven.
En toch. Wat een interessante man moet het geweest zijn, met zijn keuze om in parabelen te spreken en met zijn boodschap die de hele orde op zijn kop gooide: niet geld en rijkdom en macht zijn belangrijk, maar de kinderen en de armoedzaaiers. En wat ontroerend is zo'n evangelie toch soms in zijn details:

Ook degenen die met hem gekruisigd waren, scholden hem uit.

Ineens zie je de scene voor je, Jezus aan het kruis, door iedereen uitgescholden, zelfs door de twee losers die naast hem hangen en hetzelfde lot ondergaan. Een man die totaal geminacht werd en in wie tegelijk sommige anderen iets heel speciaals hebben gezien — iemand die, wat je er ook verder over denkt, de wereld met zijn blote handen heeft opengebroken.