Florian Zeller. La jouissance. Paris: Gallimard, 2012.

Zie hier de ingrediënten voor een Franse moderne roman: de hoofdrolspelers bewonen een appartement in het centrum van Parijs. Ze hebben een semi-artistiek beroep. Ze klagen over de stand van de moderne Franse literatuur. Zodra je ze alleen laat, geven ze zich over aan orale seks.

La jouissance van Florian Zeller voldoet precies aan alle eisen. De ingrediënten komen er keurig in voor. Het boek gaat over de tot mislukking gedoemde relatie tussen twee dertigers – tot mislukking gedoemd omdat ze niet echt van elkaar houden. Er wordt een parallel geschetst met Europa: de relatie tussen Frankrijk en Duitsland is ook zo (ik weet niet precies wat de parallel van de orale seks is). Op die manier wordt dan in ieder geval de illusie geschapen van iets meer diepte – het boek gaat ook nog echt over 'onze tijd'. De baas van de vrouwelijke hoofdpersoon zegt zelfs ergens dat Europa binnenkort tot de derde wereld gaat horen, dus er ligt zelfs verdoemenis over het boek.

Ik geloof dat Zeller in Frankrijk bekend is van de tv. Ik hoop het maar, dat zou in ieder geval iets verklaren over waarom Gallimard het heeft willen uitgeven. Er zit kraak nog smaak aan zijn proza, er gebeurt weinig. Er is één running gag, namelijk dat van iedere persoon wordt gezegd waar hij vandaan komt. Picasso (Spanje) – dat werk.