Douglas Hofstadter en Emmanuel Sander. Surfaces and Essences. Analogy as the Fuel and Fire of



Thinking. New York: Basic Books, 2013.Iedere wetenschapper die weleens geïnterviewd is kent het verschijnsel: journalisten willen altijd concrete voorbeelden, liefst uit het eigen leven van de onderzoeker. Als de dood voor abstracties zijn ze, in naam van hun lezers, die kennelijk altijd liever over concrete eekhoorntjes en fondanten gebakjes lezen dan over iets abstracts.

Iedereen met die obsessie zou verplicht Surfaces and Essences moeten lezen, het perfecte antigif tegen die voorbeeldenobsessie. 594 pagina's vol voorbeelden krijg je voorgeschoteld, het ene nog concreter en persoonlijker dan het andere. Voorbeeld op voorbeeld, voorbeeld van voorbeeld, tot je als lezer smeekt om enige abstractie, iets wat die voorbeelden overkoepelt. Nee, door gaat het weer, in voorbeelden.

Dat is ook de essentie van het boek: dat mensen denken in voorbeelden, of deftiger gezegd, in analogie. Je ziet het ene, en het doet je denken aan het andere, preciezer dan dat wordt het hele idee van analogieën niet gemaakt. Wel wordt het voorzien van vele voorbeelden. Abstracties zijn eigenlijk vooral samenklonteringen van heel veel voorbeelden. Alles is een voorbeeld. Eekhoorntjes, bijvoorbeeld, en fondanten gebakjes.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.