François-Henri Désérable.Évariste. Paris: Gallimard, 2015.

Évariste Galois, dat is zo iemand over wiens leven je een film zou kunnen maken: een jonge man die leefde in het woelige Parijs van de vroege negentiende eeuw, een genie dat als kind al een soort magisch inzicht in de wiskunde leek te hebben, een jongen die zich mee liet slepen een duel in, dat duel niet overleefde, maar wel de nacht ervoor nog al zijn inzichten neerkrabbelde in notities die wiskundigen nog steeds inspireren.

Het is bijna te mooi om je voor te stellen.

Wat een prachtig onderwerp voor een film. En wat een mislukt onderwerp voor een geromantiseerde biografie door een jonge Franse schrijver.

Het is alsof François-Henri Désérable geen weg wist met zijn materiaal. Hij heeft geen voeling voor de wiskunde, hij heeft geen echte voeling met de tijd, hij weet Galois niet dichterbij te brengen hoe vaak hij hem ook bij de voornaam noemt. En dus maakt hij dat ongemak maar tot het onderwerp van de roman, die ook verder regelmatig de mengeling van feit en fictie tot een soort onderwerp verheft: Désérable zegt de ene bladzijde gerust dat hij niet precies weet op welke dag iets gebeurde, om op de volgende onbekommerd uiteen te zetten wat 'Évariste' zoal dacht. Ondertussen richt hij zich dan af en toe koket tot een lezeres.

Dit boek heeft me, kortom, hopeloos geïrriteerd. Het was dat het weken lang in mijn tas zat en ik af en toe dan maar wat in dat boek las omdat ik verder niet bij me had – anders had ik het nooit uitgelezen.




Reacties

Mani zei…
Dit boek onlangs bij Textwerk laten vertalen naar meerdere talen voor vrienden en familie. De diepgang die het met zich meebrengt doet menig boek liefhebber goed. Kortom: aanrader

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.