Ha-Joon Chang. Economics. The User's Guide. London: Pelican, 2014.

Een vak waarover in een inleiding voor een algemeen publiek meerdere keren moet worden uitgelegd dat er meerdere manieren zijn om naar het onderwerp van studie te kijken; dat er meerdere theorieën zijn die allemaal wat te zeggen hebben, is een ziek vak.

In de rijpe natuurwetenschappen is dat niet nodig: daar is een rijke hoeveelheid theorie verzameld die vrijwel geheel in elkaar sluit en allerlei fenomenen op een prachtige manier verklaart. In serieuze menswetenschappen is het niet nodig omdat het volkomen vanzelf spreekt dat de complexiteit van de mens en zijn onvoorspelbare gedrag niet met één theorie kan worden verklaard.

Maar economen hebben lang de pretentie gehad dat ze net zo hard zijn als natuurwetenschappen, omdat ze met getallen omgaan zodat ze zich ongans kunnen rekenen. En zodat ze één theorie als bewezen konden omarmen, een theorie (de neoklassieke) waarmee ze lekker konden rekenen zonder dat ze over de ideologische basis hoefden na te denken.

Ha-Joon Chang maakt van dit boek een inleiding in de economie niet als een discipline die vooral draait om een bepaalde methode, maar als een vak dat gaat over een bepaald onderwerp, en dat dit op een aantal manieren kan benaderen.

Althans, dat wil hij. Hij zegt een aantal keer dat het niet zijn bedoeling ons te leren wat we moeten denken over de economie, maar hoe we erover moeten denken. Maar eigenlijk is het boek vooral een opsomming van dingen waarover we kunnen denken. Er komt eigenlijk maar weinig theorie in voor: er is één hoofdstuk waarin een groot aantal scholen in abstracto worden behandeld, maar het leeuwendeel bestaat uit hoofdstukken over onderwerpen als 'werl', 'productie', 'ongelijkheid', waarin vooral heel veel begrippen aan de orde komen en worden uitgelegd.

Dat is handig om de krant beter te kunnen begrijpen, maar het échte boek, het multifocale antwoord op Freakonomics is het niet.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.