Philip Roth. The Anatomy Lesson. Farrar, Straus & Giroux, 1983
Nathan Zuckerman heeft, zoals iedere lezer van Philip Roth weet, een boek geschreven, Carnovsky, dat een rauwe en humoristische tirade is tegen het burgerlijke joodse leven in New York. Zijn vader is niet lang daarna gestorven – volgens zijn broer omdat hij de schande van Carnovsky niet kon verdragen – en op zeker moment sterft ook zijn moeder.
Daarna stort Zuckerman in elkaar, en anderhalf jaar later begint The Anatomy Lesson. De schrijver kan nauwelijks nog bewegen en zeker niet meer schrijven door de pijn in zijn schouder, hij brengt zijn dagen liggend door op een matje op de grond. Er zijn weliswaar vier vrouwen die zich om hem op de een of andere manier om hem bekommeren, zijn 'harem', maar met die vrouwen is ook allemaal wat mis. Hij neemt bovendien gaandeweg steeds meer drugs en drank om de pijn te onderdrukken.
Dan ontstaat ineens een zweterig, koortsachtig plan bij hem op: hij gaat arts worden! Hij is weliswaar net veertig geworden, en zal dus tegen de vijftig zijn voor hij kan gaan werken, maar zo neemt zijn leven een andere wending! Niet meer de eenzaamheid van de schrijfkamer! Niet meer het steeds verkeerd begrepen worden! Hij gaat terug naar Chicago, waar hij ook als jonge man gestudeerd heeft. Daar begint hij zich onder invloed van de pijn en de drugs steeds vreemder te gedragen, maakt zijn chauffeuse wijs dat hij de eigenaar is van een pornoblaadje, gaat met de vader van een schoolvriend naar een kerkhof en belandt daar uiteindelijk met zijn kaak op een grafsteen.
Ik heb al tweeëneenhalf jaar geen Roth meer gelezen, het was even net alsof het feit dat de grootmeester er zelf mee opgehouden was ook voor mij een teken was om me uit zijn wereld terug te trekken. Maar dat is onzin – ik heb nog lang niet alles gelezen, ik verveel me nooit bij een Roth-boek, en zou zelfs inmiddels sommige boeken weleens willen herlezen. Zoals mijn favorieten, ook weer Zuckerman-boeken, maar latere Zuckerman-boeken, die laten zien wat een belangrijke schrijver de would be-anatoom toch nog werd, zoals American Pastoral en The Human Stain.
Daarna stort Zuckerman in elkaar, en anderhalf jaar later begint The Anatomy Lesson. De schrijver kan nauwelijks nog bewegen en zeker niet meer schrijven door de pijn in zijn schouder, hij brengt zijn dagen liggend door op een matje op de grond. Er zijn weliswaar vier vrouwen die zich om hem op de een of andere manier om hem bekommeren, zijn 'harem', maar met die vrouwen is ook allemaal wat mis. Hij neemt bovendien gaandeweg steeds meer drugs en drank om de pijn te onderdrukken.
Dan ontstaat ineens een zweterig, koortsachtig plan bij hem op: hij gaat arts worden! Hij is weliswaar net veertig geworden, en zal dus tegen de vijftig zijn voor hij kan gaan werken, maar zo neemt zijn leven een andere wending! Niet meer de eenzaamheid van de schrijfkamer! Niet meer het steeds verkeerd begrepen worden! Hij gaat terug naar Chicago, waar hij ook als jonge man gestudeerd heeft. Daar begint hij zich onder invloed van de pijn en de drugs steeds vreemder te gedragen, maakt zijn chauffeuse wijs dat hij de eigenaar is van een pornoblaadje, gaat met de vader van een schoolvriend naar een kerkhof en belandt daar uiteindelijk met zijn kaak op een grafsteen.
Ik heb al tweeëneenhalf jaar geen Roth meer gelezen, het was even net alsof het feit dat de grootmeester er zelf mee opgehouden was ook voor mij een teken was om me uit zijn wereld terug te trekken. Maar dat is onzin – ik heb nog lang niet alles gelezen, ik verveel me nooit bij een Roth-boek, en zou zelfs inmiddels sommige boeken weleens willen herlezen. Zoals mijn favorieten, ook weer Zuckerman-boeken, maar latere Zuckerman-boeken, die laten zien wat een belangrijke schrijver de would be-anatoom toch nog werd, zoals American Pastoral en The Human Stain.
Reacties