Malise Ruthven: Islam. A very short introduction. Oxford: Oxford University Press, 2012.

Zoals iedereen die in de jaren tachtig op een Nederlandse katholieke middelbare school heeft gezeten, heb ik indertijd wel wat over de islam geleerd. "We leren meer over andere godsdiensten dan over ons eigen geloof", mopperden katholieke medeleerlingen weleens; maar ik was niet katholiek.

En ineens vond ik dat ik te weinig wist over die islam. Ik ben nu om de een of andere reden aan het lezen over geloof en vooral over monotheïsme en ik weet wel dat de islam soms als de meest monotheïstische van alle godsdiensten werd beschouwd, maar verder weet ik niet zo veel. Dus dacht ik: ik lees een Very short introduction over het onderwerp.

Veel heb ik uit het boekje niet geleerd. Het begint met een uitgebreide apologie over dat heus niet alle moslims gewelddadig zijn en dat moslims juist heel verschillende opvattingen hebben over van alles en nog wat. Dat zal een islamdeskundige vast heel vaak moeten uitleggen, maar misschien niet in een boekje als dit: ik kan me althans niet voorstellen dat mensen die menen dat het islam vooral een gewelddadige ideologie is grijpen naar een boekje van Oxford University Press.

En verder wist ik eigenlijk de meeste dingen dan ook al wel. Over de vijf zuilen; wat ongeveer het verschil is tussen sjiïeten en soennieten; in heel grote lijnen het leven van Mohammed; hoe belangrijk Mohammed is voor gelovigen. Dat zijn nu allemaal precies het soort dingen dat in de jaren tachtig op een Nederlandse katholieke school werd gedoceerd.

Nu, een paar interessante ideeën staan er wel in. Zo speculeert de auteur even dat de islam misschien weleens een geschiktere godsdienst zou kunnen zijn voor een individualistisch internet-tijdperk, precies omdat het geen kerk, geen organisatiestructuur nodig heeft. Iedereen kan voor zichzelf uitvinden hoe het precies zit, zelf de Koran lezen, zelf besluiten dat dit zijn of haar godsdienst is. Daar hoef je verder niks voor te doen.

Kijk, dát werd er dertig jaar geleden in Den Bosch niet bijverteld.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.