{P} Nick Hornby. About a boy. London: Penguin Books, 2002 (1998). Er komt een film van dit boek, maar die hoef je niet meer te zien als je About a boy gelezen hebt; dat wordt een feelgood movie (Bridget Jones met een man)). Sterker, op het omslag van mijn exemplaar staat een foto van Hugh Grant, en de hoofdpersoon Will had de hele tijd dat ik het boek las zijn gezicht. Daar valt trouwens ook een hoop positiefs over te zeggen. Een film op papier, hij leest als een trein, een paar keer heb ik moeten lachen en geen moment heb ik me verveeld. (Ook de personen die niet op de voorkant staan afgebeeld, zie je levendig voor je; sterker, op de voorkant staat ook een foto van een jongetje, maar 'mijn' Marcus zag er heel anders uit. Zo goed is de schrijver dan ook weer wel.)
Safae el Khannoussi. Oroppa. Pluim, 2024.
Een van de dingen die ze je niet vertellen als ze je leren lezen: dat je er als oudere plezier aan kunt leven omdat je je dan alsnog kunt laten overrompelen door de jeugd. Door de levenslust, de vertellust, de inventiviteit, de kracht van jonge schrijvers. Dat je je als 57-jarige op sleeptouw kunt laten nemen door een 30-jarige schrijver. Door Safae el Khannoussi bijvoorbeeld, met haar roman Oroppa. Het boek is al op veel plaatsen bejubeld, en het trekt je dan ook vanaf de eerste zinnen mee: De zoveelste schreeuw sneed door de kamer. Maar deze was anders. Op het bed lag de doodverklaarde met opengesperde ogen en mond, haar handen verkrampt in de lucht. De doodsreutel steeg op van het lichaam, klanken als rollend puin, een stem op straat vroeg om een aansteker en de stervende vrouw begon te schudden, te schudden alsof ze om een grap lachte. Salomé Abergel, geboren als Salma Abergel, in een voor haar lang vervlogen wereld nu bevolkt door nieuwe gezichten, krijste zichzelf terug de ...
Reacties