{P} Ton van Strien en Kees van der Leer. Hofwijck. Het gedicht en de buitenplaats van Constantijn Huygens. Zutphen: Walburg Pers, 2002. Wat een geweldig uitgevoerd boek, met die consciëntieuze (lichte) hertaling van het gedicht en een zeer interessant uitgebreid artikel over de geschiedenis van Hofwijck vanaf Constantijn en Christiaen Huygens tot en met de restauraties in de loop van de twintigste eeuw. Het is heel aardig om via één pand een doorkijkje te krijgen in de geschiedenis van de Gouden Eeuw tot nu. En over het algemeen allemaal heel goed gedaan, ide belangwekkende dingen worden verteld in een zakelijke, toegankelijke stijl. Je krijgt sympathie voor die club, de Vrienden van Hofwijck.
Safae el Khannoussi. Oroppa. Pluim, 2024.
Een van de dingen die ze je niet vertellen als ze je leren lezen: dat je er als oudere plezier aan kunt leven omdat je je dan alsnog kunt laten overrompelen door de jeugd. Door de levenslust, de vertellust, de inventiviteit, de kracht van jonge schrijvers. Dat je je als 57-jarige op sleeptouw kunt laten nemen door een 30-jarige schrijver. Door Safae el Khannoussi bijvoorbeeld, met haar roman Oroppa. Het boek is al op veel plaatsen bejubeld, en het trekt je dan ook vanaf de eerste zinnen mee: De zoveelste schreeuw sneed door de kamer. Maar deze was anders. Op het bed lag de doodverklaarde met opengesperde ogen en mond, haar handen verkrampt in de lucht. De doodsreutel steeg op van het lichaam, klanken als rollend puin, een stem op straat vroeg om een aansteker en de stervende vrouw begon te schudden, te schudden alsof ze om een grap lachte. Salomé Abergel, geboren als Salma Abergel, in een voor haar lang vervlogen wereld nu bevolkt door nieuwe gezichten, krijste zichzelf terug de ...
Reacties