Je kunt boeken over het afgelopen jaar lezen zoveel als je wilt, je komt er toch niet achter wat er nu eigenlijk precies gebeurd is. Dit boek beschrijft heel nauwkeurig (nou ja, waarschijnlijk heel nauwkeurig) wat de mensen vlak omheen Pim Fortuyn heen hebben meegemaakt, de mensen uit het campagneteam van Leefbaar Nederland en uit de razendsnel opgerichte Lijst Pim Fortuyn, hebben meegemaakt. Dat was het oog van de storm, maar waarom die storm opstak, kom je toch niet echt te weten. Bovendien: wie de NRC goed las, is een heleboel passages in de loop van de tijd toch al tegengekomen, geloof ik.
Het opmerkelijkste vond ik dat Fortuyn het zelf waarschijnlijk ook niet allemaal begrepen heeft. Hij voelde wel dat dit nu eindelijk zijn moment was, hij begreep heel goed wat er mis was met de anderen, althans met Melkert — Dijkstal vond hij bijvoorbeeld heel aardig. En hoewel hij het misschien op een bepaalde manier vanzelfsprekend vond dat hij hét alternatief was, geloof ik toch niet dat hij zelf echt veel beter begreep waarom dat zo was, dan een willekeurige observant dat doet, dan ik dat doe.
Reacties