Geert Mak. De brug. Amsterdam: CPNB, 2007.

In zijn eerste boek over de geschiedenis van Amsterdam introduceerde Geert Mak een mooie techniek: aan de hand van een heel kleine plek, zijn eigen huis, construeerde hij een grotere geschiedenis. In wat geloof ik zijn eerste grote klapper was, Hoe God verdween uit Jorwerd, deed hij het nog een keer, maar nu met een Fries dorpje.

De laatste jaren slaat Mak zijn vleugels uit, en kijkt hij meer over de grenzen. Nu heeft hij zijn beproefde techniek toegepast op een brug in Istanboel. Het resultaat is een mooi boekje — mooier dan het boek van de Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk over hetzelfde onderwerp.

Ik kon dit boekje in eerste instantie bijna niet lezen zonder te denken aan de pamfletten die Mak de laatste jaren schreef, waarin hij — misschien onhandig — opriep tot meer begrip voor de moslims. Uit dit boekje kom je veel te weten over hoe Turken in het leven staan en wat hen drijft. Toch vergeet je die pamfletten weer als je doorleest: de verhalen over individuele mensen zijn er te mooi voor. Wat is het toch fijn dat Geert Mak nooit toegeeft aan de verleiding om een roman te schrijven — dat zou nooit zo geslaagd kunnen zijn als zijn nonfictiewerk. Wat fijn dat de CPNB nu ook zo'n goed nonfictieboek tot boekenweekgeschenk wil maken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.