Christine Denniston. The Meaning of Tango. The Story of the Argentinian Dance. London: Portico, 2007

Volgens Christine Denniston valt de tango alleen te begrijpen als een poging van de man om de vrouw te behagen. Dat heeft volgens haar alles te maken met de geschiedenis van de dans, die ontstaan is in een tijd dat er tienduizenden gelukszoekers naar Buenos Aires trokken om daar rijk te worden. De stad had daarom een groot overschot aan mannen, en een van de weinige manieren waarop zij in contact met een vrouw konden komen was door de dans. In prácticas oefenden mannen eerst jarenlang met elkaar voor ze voor het eerst een vrouw durfden vragen. Omdat ze tijdens als dat oefenen ook de volgende rol heel goed hadden leren kennen, wisten ze precies wat er prettig was voor een vrouw. Dat werd de basis voor de Argentijnse tango.

Christine Denniston is kennelijk een Britse autoriteit op het gebied. In haar boek vind je, behalve deze originele kijk op de dans, vooral een groot verlangen naar de Gouden Tijd van de tango, de periode van 1935 tot 1955, toen de tango zowel als muziekvorm als als dans op zijn hoogtepunt was. In 1955 kwam de junta voor decennia het plezier verstoren: de dans raakte helemaal in de gevarenzone. Alleen (erg) oude dansers beheersen de technieken nog, die voor Denniston de charme heeft van het autentieke. Van andere stijlen die in de jaren negentig ontwikkeld zijn (milonguero, nuevo, close embrace) moet ze niet veel hebben: wat die mensen verzinnen is in de Gouden Tijd allemaal al eens gedaan, en meestal beter. Een groot gevoel van nostalgie voor de door de politiek bijna volkomen geknakte traditie vloeit door dit boek: een traditie waarin de man er, door te leiden, alles aan doet om zich ondergeschikt te maken aan het genoegen van de vrouw.