Corrado Augias en Mauro Pesce. Inchiesta su Gesù. Chi era l'uomo che ha cambiato il mondo. Mondadori, 2006
Ik heb al heel wat boeken over Jezus van Nazareth gelezen, maar inmiddels is het geloof ik wel een beetje genoeg. Uit dit boek, dat geschreven is door de journalist Corrado Augias en de bijbeldeskundige Mauro Pesce, begon ik te begrijpen dat ik inmiddels wel zo'n beetje weet wat er te weten valt.
Nu is dat ook niet zoveel. We hebben eigenlijk alleen de evangelieën, en een paar niet in de bijbel opgenomen teksten. Al die verhalen zijn minstens enkele tientallen jaren na Jezus' dood geschreven, en allemaal met een eigen politiek of religieus doel. Het aantal feiten waarover we zeker kunnen zijn, is dan ook beperkt: een man, die ergens begin jaren dertig door de Romeinen gekruisigd was, een joodse man met een radicale boodschap.
Toch is Inchiesta su Gesù weer een beetje anders dan de andere boeken die ik gelezen heb – bijvoorbeeld doordat het geen duidelijke en eenduidige interpretatie probeert te geven van wie Jezus is. De journalist Augias en de wetenschapper Pesce zijn allebei vooral geïntrigeerd door de feiten. Waar in andere boeken onvermijdelijk bepaalde passages in sommige bijbelboeken worden genegeerd, of anders afgedaan als minder belangrijk, of historisch minder juist, of gekleurd, nemen Augias en Pesce bij wijze van spreken iedere passage even serieus.
Het resultaat is vooral een veelzijdig beeld – van de joodse Jezus, van Jezus de wonderdoener, van Jezus de man onder de mannen, van Jezus de opstandeling, en zo voorts –, waarbij niet gekozen wordt tussen alle beelden die er al in de eerste eeuw van Jezus gemaakt worden. Er wordt niet geprobeerd de kleine opstandige joodse man onder alle mythologieën weg te blazen: die man is net zo goed een facet van de figuur als de Messias.
De vorm van het boek vond ik in eerste instantie wat wonderlijk: het is een 200 pagina's tellend interview van Augias met Pesce: korte, cursieve vragen en wat langere antwoorden. Waarom zo'n interview? Waarom de antwoorden niet aaneengeschreven en tot een lopend verhaal gemaakt? Maar uiteindelijk werkt die vorm juist goed, het maakt het makkelijker te accepteren dat hier geen compleet beeld geschetst wordt, maar slechts facetten worden getoond. Een objectieve journalist vraagt een wetenschapper hoe de stand van zaken in zijn vakgebied is. (Al had ik geloof ik wel iets meer over Pesce te weten willen komen.)
Nu is dat ook niet zoveel. We hebben eigenlijk alleen de evangelieën, en een paar niet in de bijbel opgenomen teksten. Al die verhalen zijn minstens enkele tientallen jaren na Jezus' dood geschreven, en allemaal met een eigen politiek of religieus doel. Het aantal feiten waarover we zeker kunnen zijn, is dan ook beperkt: een man, die ergens begin jaren dertig door de Romeinen gekruisigd was, een joodse man met een radicale boodschap.
Toch is Inchiesta su Gesù weer een beetje anders dan de andere boeken die ik gelezen heb – bijvoorbeeld doordat het geen duidelijke en eenduidige interpretatie probeert te geven van wie Jezus is. De journalist Augias en de wetenschapper Pesce zijn allebei vooral geïntrigeerd door de feiten. Waar in andere boeken onvermijdelijk bepaalde passages in sommige bijbelboeken worden genegeerd, of anders afgedaan als minder belangrijk, of historisch minder juist, of gekleurd, nemen Augias en Pesce bij wijze van spreken iedere passage even serieus.
Het resultaat is vooral een veelzijdig beeld – van de joodse Jezus, van Jezus de wonderdoener, van Jezus de man onder de mannen, van Jezus de opstandeling, en zo voorts –, waarbij niet gekozen wordt tussen alle beelden die er al in de eerste eeuw van Jezus gemaakt worden. Er wordt niet geprobeerd de kleine opstandige joodse man onder alle mythologieën weg te blazen: die man is net zo goed een facet van de figuur als de Messias.
De vorm van het boek vond ik in eerste instantie wat wonderlijk: het is een 200 pagina's tellend interview van Augias met Pesce: korte, cursieve vragen en wat langere antwoorden. Waarom zo'n interview? Waarom de antwoorden niet aaneengeschreven en tot een lopend verhaal gemaakt? Maar uiteindelijk werkt die vorm juist goed, het maakt het makkelijker te accepteren dat hier geen compleet beeld geschetst wordt, maar slechts facetten worden getoond. Een objectieve journalist vraagt een wetenschapper hoe de stand van zaken in zijn vakgebied is. (Al had ik geloof ik wel iets meer over Pesce te weten willen komen.)
Reacties