Esther Gerritzen. Broer. Breda: De Geus, 2016
In het eerste boekenweekgeschenk dat sinds 14 jaar door een vrouw geschreven is, worden de rollen omgedraaid. Het verhaal gaat over een vrouw met een midlife-crisis: ze komt erachter dat ze haar carrière altijd te belangrijk heeft gevonden, dat ze te weinig aandacht heeft gegeven aan haar familie. Alle mannen rondom Olivia kunnen beter met hun gevoelens omgaan dan zijzelf.
Ik vind Esther Gerritsen een briljante schrijver. Haar stijl is niet eens zo bijzonder, althans het is eerder theater dan proza: de dialogen zijn ook in Broer ijzersterk en dragen het boek, het decor is vooral decor: een grootwinkelbedrijf in handen van een familie voor wie Olivia komt werken, haar eigen veel te grote appartement, een ziekenhuis, een revalidatiecentrum. Het zijn grootse ruimtes waarin de mensen hun onderhuids al even grote emoties in doodgewone woorden bespreken.
Er is wel iets met de namen. De familie van het familiebedrijf heet Kyvon en zoiets leidt mij dan vreselijk af. Wat betekent dat? Er is in de Nederlandse cultuur natuurlijk maar één Kyvon, en dat is André van Duin (die trouwens nog oorspronkelijker André Kloot heette, tot zijn vader de eerste verandering doorvoerde, naar Kyvon – nog steeds Van Duins officiële naam). Je kunt zo'n naam, lijkt mij, in de vroege 21e eeuw niet zomaar gebruiken, vind ik. Maar ik zie niet wat er zo komisch of tragisch is aan de familie Kyvon in dit boek. Dat intrigeert mij dan.
Ik vind Esther Gerritsen een briljante schrijver. Haar stijl is niet eens zo bijzonder, althans het is eerder theater dan proza: de dialogen zijn ook in Broer ijzersterk en dragen het boek, het decor is vooral decor: een grootwinkelbedrijf in handen van een familie voor wie Olivia komt werken, haar eigen veel te grote appartement, een ziekenhuis, een revalidatiecentrum. Het zijn grootse ruimtes waarin de mensen hun onderhuids al even grote emoties in doodgewone woorden bespreken.
Er is wel iets met de namen. De familie van het familiebedrijf heet Kyvon en zoiets leidt mij dan vreselijk af. Wat betekent dat? Er is in de Nederlandse cultuur natuurlijk maar één Kyvon, en dat is André van Duin (die trouwens nog oorspronkelijker André Kloot heette, tot zijn vader de eerste verandering doorvoerde, naar Kyvon – nog steeds Van Duins officiële naam). Je kunt zo'n naam, lijkt mij, in de vroege 21e eeuw niet zomaar gebruiken, vind ik. Maar ik zie niet wat er zo komisch of tragisch is aan de familie Kyvon in dit boek. Dat intrigeert mij dan.
Reacties