Wim Daniëls. Quarantaine. Thomas Rap, 2020

 



Ik sprak van de week een uitgever die beweerde dat er '144' boeken over corona aankomen. Van die stroom is Quarantaine van Wim Daniëls een van de eerste: deze roman werd al in mei gepubliceerd, en moet dus razendsnel geschreven zijn.

Het boek lijkt me voor zover nu te overzien bovendien bijzonder op een andere manier: het lijkt een van de weinige boeken te worden die over corona gaan en waarin de hoofdpersonen ziek zijn. Tot nu toe lijkt het erop dat schrijvers van alles en nog wat interessant vinden aan de afgelopen periode – de lockdown, het fakenews, de ingrijpende veranderingen – maar niet het feit dat de mensen ziek worden.

Nu is covid-19 voor Julia en Karel, de hoofdpersonen van Quarantaine, uiteindelijk niet veel ernstiger dan een fikse griep. Ze liggen een paar dagen met hoge koorts en veel hoesten op bed. (Wel wordt verteld dat een vriendin van een bijpersonage komt te overlijden.) Maar die koorts lijkt me eigenlijk minstens even belangrijk als de quarantaine van de titel. 

Daniëls verklaart met dit boek vrij nadrukkelijk zijn eerbied voor de vertellers in de literatuur: Tsjechov duikt bijvoorbeeld herhaaldelijk op. Maar het meest schatplichtig lijkt hij me aan Maarten 't Hart, bijvoorbeeld doordat hij op een soortgelijke manier zijn verhaal doorspekt met nonfictie-elementen: de twee hoofdpersonen zijn allebei een proefschrift aan het schrijven over onderwerpen waar Daniëls duidelijk ook veel vanaf weet en waar ze beiden graag over praten (Karel over kunstmatige baarmoeders, Julia over de komma), terwijl je ook over de coronacrisis in die eerste maanden veel te weten komt.

Het eigenlijke verhaaltje is eenvoudig: de twee bezoeken onafhankelijk van elkaar een vakantiepark in de Dordogne om daar, net in maart 2020 aan hun proefschriften te werken. Hoewel Julia al een relatie heeft, vallen ze voor elkaar ongeveer op het moment dat ze beide tegelijkertijd ook geveld worden door corona en dus niet naar huis kunnen rijden. 

Ook dat lijkt me eigenlijk al op voorhand een gegeven dat dit boek gaat onderscheiden, want ik geloof dat heel veel van de 144 boeken die er nog gaan komen zullen gaan over de relatieproblemen die de crisis veroorzaakte. Wat dat betreft zou je ook kunnen zeggen dat Quarantaine nu al een document is van een voorbije periode: één waarin we nog dachten dat in mei het leed wel zo'n beetje geleden zou zijn. Het allerlaatste deel van het boek speelt in juni 2021 en dan is er van corona kennelijk al niets meer te merken!



Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.