Anton Slotboom. De zin van het leven ben je zelf. Het compromisloze bestaan van Jules Deelder. Just Publishers, 2020.

 

Aan het eind van zijn boek vertelt Anton Slotboom dat Jules Deelder niet geloofde dat het zin had om naar iets diepers in zijn persoon te vinden: hij was wie hij was. Zelf had Deelder heus wel gezocht, maar er viel nu eenmaal niets te vinden.

Slotboom lijkt dit als excuus te hebben gebruikt om zijn boek echt stuitend oppervlakkig te houden. Het onderzoek dat hij heeft gedaan is echt minimaal. Het meeste komt uit interviews met Deelder uit de media – zelf heeft hij de dichter kennelijk niet gesproken, al was het boek kennelijk al min of meer klaar toen deze overleed – en een paar interviews met anderen, óók al in de media. Alleen een paar bekende Rotterdammers – Frederique Spigt, John Buijsman – of vrienden – Bart Chabot – heeft hij gesproken. Die gesprekken zijn grotendeels in het boek opgenomen, en ze bevatten vooral wat grappige anekdotes. Met Deelders vriendin of zijn dochter heeft hij kennelijk geen contact gehad.

Het resultaat is dat je in dit boek gewoon het publieke beeld vindt zoals dat al jarenlang in de media is uitgemeten. Er staat waarschijnlijk niets in het boek dat je al niet had kunnen weten als je het allemaal had gevolgd.

Er is geen analyse – niet van de gedichten (Slotboom denkt overigens dat een gedicht is onderverdeeld in alinea's) of verhalen, niet van de keuzes die Deelder in de loop van zijn leven maakte, niet van zijn plaats onder de dichters én onder de BN'ers, niet van het publiek. De zin van het leven ben je zelf is bovendien met alleen maar bewondering geschreven – voor zover er een kritische noot valt, komt die eigenlijk van Deelder zelf, die zich aan het eind van zijn leven afvraagt of hij mensen wel moet aanzetten tot drugsbereik. Ook dat is echter geen aanleiding voor de auteur om zich nu eens kritisch in die materie te verdiepen – als Deelder er niets over was gezegd, waren er alleen de leuke anekdotes geweest over hoe hij zelfs drugs Colombia binnensmokkelde.

Het is een gemiste kans. Deelder was een fascinerende figuur. Dat hij zelf zei dat je nergens iets achter moet zoeken, hoort voor een biograaf natuurlijk een reden te zijn overal achter te gaan kijken. Hopelijk komt zo'n biograaf nog.