Wim Willems. De wereldwandelaars. Een verbond van idealisten Querido, 2020.


 De journalist Wim Willems kreeg goud in handen toen hij materiaal kreeg over de - aanvankelijk – drie jongens die aan het begin van de twintigste eeuw besloten om de wereld over te wandelen. De hele wereld lukte uiteindelijk niet, na jaren en vele avonturen kwamen ze niet verder dan het Midden-Oosten, maar ondertussen hadden ze dingen meegemaakt waarvan jonge mannen ook aan het begin van de eenentwintigste eeuw kunnen dromen.

Zoals de ondertitel van het boek zegt is De wereldwandelaars vooral ook een verhaal over het wonderlijke idealisme aan het begin van de twintigste eeuw. Aan tal van die idealen namen de jongens of in ieder geval sommige van degenen die langere of kortere tijd met ze opliepen deel: socialisme, vegetarisme, 'Rein leven', nudisme, esperantisme, geheelonthouderschap, pacifisme. Maar zelden heb ik zo duidelijk uiteengezet gezien hoe ingewikkeld het eigenlijk zat met die idealismen. Waar het gaat over het vegetarisme legt Willems bijvoorbeeld helder uit hoeveel verschillende redenen er waren waarom een vegetariër kon worden – de eerste vegetariërs ging het niet zozeer om dierenleed, maar vaker om het idee dat vlees ongezond was.

En niet te verwaarlozen was bij al die idealen ook het sociale, het samenbindende element. Je wilde de wereld beter maken, maar door aan die idealistische bewegingen deel te nemen, had je het ook meteen daadwerkelijk prettiger. 

De wandeling van de jongens is daar een voorbeeld van. Ze konden wat aandacht genereren voor hun idealen, maar vooral hadden ze vooral de eerste tijd een heel prettig bestaan, waarin ze genoten van de vrijheid, van het slapen in de buitenlucht, van de onderlinge verbondenheid. 

Ik voel wel nostalgie voor dat leven, voor die idealen die we nooit hebben gehaald maar waar we nog altijd naar kunnen streven en die de wereld ook als ze nooit gehaald zijn een beetje beter hebben gemaakt. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.