Zo weinig weet ik van strips, dat ik pas een heel stuk in L'Abruzzo a fiumetti gevorderd was, voor ik begreep dat de verhalen uit de jaren negentig geschreven zijn. Terwijl met name de tekenstijl kennelijk kenmerkend is voor de periode. Ik merkte pas dat er iets loos was toen het ging over 'het begin van deze eeuw' en daarmee 1906 bedoeld bleek te zijn.
Het zijn dus verhalen van meer dan 25 jaar geleden, ze stonden indertijd in de regionale krant Il centro, die ze nu heeft uitgegeven. Er komt volgende maand een tweede deel, dat nu nieuw gemaakt is en dat recentere geschiedenis beschrijft – het laatste verhaal in dit deel gaat over de journalist en schrijver Ennio Flaiano (1910-1972).
De verhalen zijn min of meer chronologisch geordend: ze beginnen in de prehistorie en eindigen dus in 'onze eeuw'. Ze zijn duidelijk geschreven in een regio die zichzelf al heel lang als marginaal ziet: vrijwel alle verhalen gaan over mensen die door de buitenwereld worden vervolgd. Dat begint al in de prehistorie als mensen van buiten een dorp willen overnemen, gaat door naar de Romeinse tijd, als de Romeinen proberen Abruzzo eronder te krijgen en loopt zo almaar door.
Dat er een verhaal in staat over een schrijver als Flaiano is dus een uitzondering. Er is ook nog een verhaal over de groep kunstenaars waarvan D'Annunzio aan het eind van de negentiende eeuw deel uitmaakte, en een over de uitvinder van de Vespa, maar verder is het verhaal van Abruzzo kennelijk een verhaal van buitenstaanders die proberen er deel vanuit te maken. Dat pakweg Ovidius uit de regio kwam en daar af en toe iets over meldde, daar zijn geen verhalen over.
Dit alles is afgedrukt in het zwart-wit, omdat het indertijd zo in de krant stond, neem ik aan, met heel veel inkt: duistere, ruwe beelden van duistere, ruwe mensen. Interessant zelfbeeld. Ik ben benieuwd hoe deel 2 eruit ziet.
Reacties