Marina Lewycka. A short history of tractors in Ukrainian. London: Penguin, 2006 (2005).

Ik heb zelden een boek gelezen waarvan de omslag zo misleidend was: 'Extremely funny - The Times', 'Outstanding - Daily Mail', 'Mad and hilarious - Daily Telegraph', staat er op de voorkant, en op de achterkant staan er nog wat van dat soort citaten uit de Britse pers. Maar wat ook de kwaliteiten van dit boek zijn: niet dat het hilarisch grappig is.

De humor vind ik zelfs uiteindelijk een van de zwakke kanten. Natuurlijk is het verhaaltje grappig: een man van 84, die als jongeman vlak na de Tweede Wereldoorlog naar Engeland gekomen is met zijn vrouw, en die enkele jaren geleden weduwe is geworden, denkt dat hij een nieuwe liefde heeft gevonden in een 36-jarige Oekraïense die duidelijk alleen uit is op zijn geld — dat hij niet heeft — en een Brits paspoort — dat ze niet krijgt. Maar Marina Lewycka mist volgens mij het juiste gevoel voor timing en voor toon om het echt grappig te maken, en uiteindelijk gaat het daar ook niet om: veel belangrijker is het achtergrondverhaal van de twee dochters van de bruidegom die proberen een stokje te steken voor de huwelijksplannen van hun vader, en die elkaar daardoor gaandeweg beter gaan begrijpen. Een groot verschil tussen de twee blijkt te zijn dat de een een oorlogskind is geweest, en de ander vlak na de oorlog geboren, en een ander verhaal in dit boek (dat ook duidelijk wordt uit de 'Korte geschiedenis van de tractor' die de vader aan het schrijven is), is het lot van de Oekraïeners in de twintigste eeuw, vermalen tussen Stalin en Hitler. Ik heb daarover dingen gelezen die ik niet wist: dat in de jaren dertig tussen de 7 en de 10 miljoen mensen zijn omgekomen van de honger, omdat Stalin een belachelijk kolchoz-systeem wilde doordrukken en alle voedsel naar Rusland moest worden getransporteerd om daar een goede indruk te maken op de pers. Wie dit boek leest om eens hardop te lachen, komt bedrogen uit. Je moet je hart willen laten breken.

Reacties

elma zei…
MvO:

"Maar Marina Lewycka mist volgens mij het juiste gevoel voor timing en voor toon om het echt grappig te maken, "

sja, de meningen kunnen hierover verschillen
ik vond haar wrange humor en ironie een reden om aan de pagina's geplakt te blijven zitten en het boek uit te lezen.

"en uiteindelijk gaat het daar ook niet om: veel belangrijker is het achtergrondverhaal van de twee dochters van de bruidegom die proberen een stokje te steken voor de huwelijksplannen van hun vader, en die elkaar daardoor gaandeweg beter gaan begrijpen."

natuurlijk gaat het daar ook over en ja, het is belangrijk
maar voor mij niet de reden waarom ik het uit las.

"Wie dit boek leest om eens hardop te lachen, komt bedrogen uit. Je moet je hart willen laten breken."

ik heb hardop moeten lachen, en ja, dat van dat gebroken hart is ook waar. lezen dit boek!

gr elma

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.