Matthew Battles. Library. An unquiet history. New York: Vintage, 2004 (2003).

Matthew Battles. Library. An unquiet history Dat het boek aan zijn einde is, las ik onlangs in een essay van Gerrit Komrij, kun je aflezen aan het feit dat er zoveel boeken verschijnen over boeken: romans van De naam van de roos tot De schaduw van de wind, de boeken van Alberto Manguel, enzovoort. Hoewel het een beetje paradoxaal is - boeken die de winkel uitvliegen omdat het boek verdwijnt - zit er toch wel iets in de analyse: de status van het boek is heel snel aan het veranderen en als iets verandert beginnen mensen erover na te denken.

Neem mij nu. Ik schrijf dit weblog over 'boeken' die ik gelezen heb. Een los essay als dat van Komrij, een tijdschriftartikel of een serie artikelen in de krant, bespreek ik niet. Het moet gaan om een 'zelfstandige publicatie' zoals de bibliografen dat noemen. Tegelijkertijd lees ik steeds meer van die boeken van mijn e-reader en daar zitten soms ook tamelijk dunne boekjes bij. Het idee van een zelfstandige publicatie wordt door het internet natuurlijk belachelijk gemaakt, en als lengte ook geen criterium is, hoe bepaal ik dan wel wat ik hier wel of niet bespreek? Dit weblog drijft - net als de meeste andere weblogs over lezen die ik ken - op een snel hopeloos verouderend idee.

Ondertussen lees ik vrolijk door over boeken, zoals nu deze informatieve geschiedenis van Battles over de geschiedenis van de bibliotheek, die overigens vooral een geschiedenis is van de vernietiging. Geen enkele bibliotheek is ooit voor altijd blijven staan (nou ja, er staan er natuurlijk nog, en misschien blijft de British Library er wel voor altijd) en juist de vernietiging, het verbranden en kapotmaken heeft er soms voor gezorgd dat de geredde snippers extra zorgvuldig bewaard bleven.

Interessant is ook hoe het idee over de ideale bibliotheek zich ontwikkeld heeft in de loop van de tijd: van de Romeinse bibliotheek die twee fraaie leeszalen moest hebben (één voor Griekse boeken, één voor boeken in het Latijn) tot Dewey die de bibliotheek maakte tot een zo efficiënt mogelijke machine om zoveel mogelijk kennis in de burgers te stoppen.

Wat mij verbaasde aan dit boek: hoe weinig aandacht er besteed werd aan het Internet. Ik had Library maar een paar maanden geleden cadeau gekregen, als een papieren boek. Hoe kan een auteur nu aan zo'n onderwerp voorbij gaan. Pas toen ik daarnet het jaar van verschijnen van dit boek opzocht, ontdekte ik dat het van voor de elektronischeboekenrevolutie stamt. Een boek, ook een papieren boek, van acht jaar geleden geldt inmiddels als verouderd. Het is een wonder dat de vriendin van wie ik dit kreeg het nog in een winkel heeft gevonden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.