las!

Bijna aan het eind van Italian ways voert Tim Parks een discussie met een paar vrienden in het zuiden van Italië. Zij snappen niet waarom hij Italië wil uitleggen aan de hand van treinreizen 'van Milaan naar Palermo'. Parks probeert ze duidelijk te maken dat je de 'geest' van een land alleen kunt pakken wanneer je een bepaald detail eruit licht: in een goed gekozen detail vind je die geest helemaal terug. Toch snappen ze het nog steeds niet: zij gaan nooit met de trein. Kan hij niet beter schrijven over de prachtige goedkope luchtvaartmaatschappij die ze op Sicilië hebben?

Parks is een Britse schrijver die al dertig jaar in Italië woont. Hij spreekt vloeiend Italiaans, hij begrijpt de cultuur vast even goed als willekeurig welke Italiaan, maar hij blijft een buitenstaander – al is het maar doordat mensen als ze hem zien meteen zien dat hij een buitenlander is, en Engels met hem praten, en vragen waar hij vandaan komt.

Italian ways is een amusant boek wanneer je Italië e…

Ik weet het wel: dit boek zal de Duitse literatuurgeschiedenis niet ingaan. Het is een boek over de liefde, maar het gaat daarbij voor veel lezers teveel over het idee liefde. Allerlei aspecten van de liefde worden erin belicht: van internet-daten tot en met de middeleeuwse hoofse liefde, van het heilig idee van het huwelijk tot en met de one-night stand.

Vogelweide is het verhaal van een man, Eschenbach, die een buitenechtelijke relatie begint met de vrouw van een bevriend echtpaar en daarbij alles verliest: niet alleen zijn vrouw, en de minnares, maar ook zijn bedrijf, zijn huis. Alleen de vriend van het bevriende echtpaar verliest hij ironischerwijs niet, die vriend probeert hem zelfs te helpen op een manier die me aan Grunberg doet denken, al kan ik niet goed uitleggen: hij biedt Eschenbach aan om zijn Saab te kopen om hem deze dan in permanente bruikleen te geven. Uiteindelijk neemt Eschenbach echter een baantje aan op een Rottumerplaat-achtig, onbewoond Waddeneiland, als vogelwac…

Herinneringen van Aletta H. Jacobs, dat is nu een boek dat – in verkorte vorm – op iedere school verplicht zou moeten worden gesteld. Uit je hoofd leren, jongens en meisjes, om te begrijpen wat het is om mens te zijn.

Wat een verhaal! In 1854 geboren in Sappemeer, wordt Aletta op haar veertiende van school gehaald omdat er voor meisjes geen vervolgopleidingen zijn – de HBS is alleen voor jongens. Zij ziet echter niets in een leven dat alleen bestaat uit huishouden, leert Frans en Duits en loopt daarna de hele tijd met Duitse boeken rond, ook tijdens het stoffen, zodat ze de hele tijd van alles omgooit. Haar vader, die volgens Jacobs' herinneringen heel betrokken was bij al zijn kinderen, merkt dat op, en probeert met haar een oplossing te vinden: wat zelfstudie, een toehoorderschap op de HBS.

Voor Aletta is het echter duidelijk: ze wil leren! Ze moet leren! Ze zal leren! En dus wordt ze de eerste Nederlandse vrouw die een universitaire opleiding afmaakt, de eerste vrouwelijke arts,…