las!

De personages van Arnon Grunberg houden niet van halve maatregelen. Er komt zelden iemand in zijn werk voor die maar een beetje dromerig op een bankje zit af te wachten op wat er komen gaat. Er woelt altijd van alles, de totale waanzin ligt altijd op de loer - en heeft alleen een aangrijpingspunt nodig, iets om helemaal op uit te kristalliseren. En dan barst binnen de kortste keren het geweld ook los. Die kortste keren, zo blijkt uit deze bundel, die lenen zich uitstekend voor verhalen. In de romans is er soms een wat lange aanloop nodig voor de uitbarsting, of is de nasleep wat ingewikkeld en vergezocht, maar een korte verhaal kan precies zo'n explosie bevatten. De waanzin schuift langzaam maar beslissend binnen. In het titelverhaal van deze bundel, bijvoorbeeld, krijgen we iemand voorgesteld die als kind met zijn ouders aan het Gardameer werkte, en die inmiddels na een loopbaan als fysiotherapeut als huis-aan-huisverkoper van meubelen in Nederland werkt. En die je goed kun...

Ik lees niet vaak boeken waarop 'Haar huwelijk ideaal, haar minnaar onweerstaanbaar' staat. Allemaal vooroordelen! Deze keer had ik een persoonlijke reden om weleens zo'n boek te lezen – ik bleek de schrijfster van meer dan dertig jaar geleden te kennen – en ik heb me geen moment verveeld. Aangeraakt  vertelt het verhaal van een Nederlandse vrouw (Ezra) van tegen de veertig: een eigen tekstbureautje, een man, een kind, een beste vriendin, die ineens zomaar op de snelweg na een aanrijding een man tegenkomt. En die steeds kleine stapjes zet naar het overspel: ah, een sms'tje sturen, dan kun je altijd nog terug, ah, een kopje koffie drinken, dat doe ik met andere mannen ook. En het vertelt dat verhaal op een enorm meeslepende manier. Je kunt je bijna niet niet  met Ezra vereenzelvigen en zo langzaam maar zeker met haar mee je hele huwelijk overhoop halen. Het boek is bijna geschreven als het script van een tv-film. De stijl vestigt niet erg duidelijk de aandacht op zic...

Gisteren was het precies negen jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. De week voor zijn dood had hij nog ruzie gemaakt met thrillerschrijver Tomas Ross over de montage van de film De zesde mei , over de moord op Pim Fortuyn. Ross had het scenario van die film geschreven, waarin werd gesuggereerd dat de AIVD die moord bewust niet had verhinderd. Al op de dag van de moord vroeg een journalist aan Ross of er nu ook een boek kwam De tweede november.  Ross wees dat van de hand als ongepast, en bovendien vond hij het niet aan de orde: dit was duidelijk geen complot, maar de actie van een groep dolgedraaide moslimjongeren. Inmiddels is Ross er anders over gaan denken, en nu is deze week De tweede november  toch verschenen. Er zat, in dit nieuwe boek, wel degelijk wat achter. Van Gogh krijgt bewijzen in handen dat de overheid inderdaad wat afwist van de moord, en dat Mat Herben per se Pim Fortuyn moest opvolgen om de JSF erdoor te drukken. En dat gebeurt een paar uur voorda...

Eerder deze week was Hans Münstermann op de radio om iets te vertellen over zijn nieuwe boek, Mischa.  Ik kende Münstermanns naam wel, maar had nog nooit iets van hem gelezen. Maar tijdens het interview las hij tweemaal een langer fragment voor uit dit boek en daarbij gebeurde iets geheimzinnigs: hij zoog je helemaal het boek in. Het interview was er niet meer, dit was geen illustratie, hier werd voor je ogen een vrouw voor ogen getoverd, een vrouw van 65 die moet leren leven met het idee dat haar zoon verdacht wordt van een van de ernstigste misdaden die je je kunt voorstellen: de ontvoering van, het misbruik van, de moord op een tienjarig kind. Dus heb ik het boek meteen gekocht. Mischa  is toch iets minder meeslepend wanneer de auteur het niet zelf voorleest. Het thema is aangrijpend: hoe ga je om met die gedachte, het gevoel dat je eigen kind, inmiddels een succesvol man van veertig, ergens diep in zichzelf verstopt een monster lijkt te hebben gekoesterd? Rosa Weber ga...