las!

Het tegenovergestelde van een mens, de eerste roman van Lieke Marsman, is het 21e-eeuwse antwoord op Het gemillimeterde hoofd  van Gerrit Krol. Dat wil wat zeggen, dat ik dat hier beweer, want Het gemillimeterde hoofd  was tot nu toe mijn favoriete Nederlandse boek van na de Tweede Wereldoorlog, en is dus nu ineens teruggedrongen tot mijn favoriete Nederlandse boek van de tweede helft van de twintigste eeuw. De twee boeken zijn in sommige opzichten ook nog eens elkaars spiegelbeeld. Het gemillimeterde  is bijna het meest heteroseksuele boek ooit, alleen voorbijgestreefd door andere boeken van Krol. Het tegenovergestelde  gaat juist over een homoseksuele vrouw. Het gemillimeterde  gaat over iemand die carrière maakt als wiskundige en zich weinig aantrekt van de milieugevolgen. Het tegenovergestelde  gaat voor een belangrijk deel over de verlamming die ons beheerst waar het gaat over de klimaatverandering. Maar de stijl van de twee boeken lijkt sterk op elkaar. De poging om zo droog

Literatuur kan soms ook aangenaam zijn. Je kunt wel zeggen dat je letterkundig werk leest om doorlopend je wereldbeeld aan te passen en bij te stellen, om van de sokken te worden geblazen door verontrustende visies op hoe vreselijk het allemaal is. Maar soms is het toch ook prettig om in een park te zitten, een paar uur lang op een bankje en je dan een goed verhaal te laten vertellen. En wat een steengoed verhaal is Du hättest gehen sollen.  Een spookverhaal! jazeker. Een gezin dat bestaat uit een wat uitgebluste scenarioschrijver, een actrice en hun gezamelijke kind trekt voor een vakantie naar een huisje in de bergen. Maar gaandeweg blijkt er van alles mis te zijn in het huisje: er is ergens een deur waar hij eerder niet was (!), de man ziet zichzelf soms niet in de spiegel (!!), met een geodriehoek valt na te meten dat de hoeken van een driehoek soms meer en soms minder dan 180 graden tellen (!!!) Kortom, de klassiekers van een spookverhaal. Toch wordt het nooit echt eng. Ik lee