Philip Roth. American pastoral. New York: Vintage Books, 1998 (1997).

Nadat ik The Human Stain las, ben ik Philip Roth blijven volgen om te zien of hij nóg zo'n ijzersterk boek zou schrijven. Hoewel al die volgende boeken goed waren, soms heel goed zelfs, vond ik er niet dezelfde kracht in terug. Maar nu ben ik in het verleden gedoken: The Human Stain maakt deel uit van een trilogie waarvan American Pastoral het eerste deel is. En American Pastoral heeft me verpletterd.

Een jonge sportieve man wordt door zijn vrienden De Zweed genoemd, omdat hij blond en knap is. Hij is succesvol in alle sporten, hij trouwt met Miss New Jersey en hij neemt de handschoenmakerij van zijn vader over. Zijn hele leven is een succes, denkt de schrijver Nathan Zuckerman, die in zijn jeugd bevriend was met de jongere broer van De Zweed. Totdat Nathan erachter komt dat dit succesvolle leven getekend is geweest door een groot drama: in 1968 heeft de 16-jarige dochter van De Zweed uit 'protest tegen de oorlog in Vietnam' het lokale postkantoortje in het gehucht waar ze wonen opgeblazen, met een dode tot gevolg.

De rest van het boek is een poging van Zuckerman om het innerlijke leven van De Zweed in die turbulente jaren te reconstrueren. Dat geeft een hartverscheurend resultaat, met enkele prachtig uitgewerkte personages: de goede Zweed met zijn vrouw die ook al het beste voorheeft met iedereen, en hun onbegrijpelijke, waanzinnige dochter. Hoe heeft het zover kunnen komen? Er worden honderden redenen voor gegeven, en geen ervan is voldoende. Er heeft een tragedie plaatsgevonden waar niemand schuld aan heeft. Het komt nooit meer goed met het leven.

(Eerder heb ik hier geschreven over The Dying Animal, The Plot Against America en Everyman.)